ارزیابی متغیرهای تفکیک کننده بیماران دارای اولین تجربه کمردرد حاد از افراد سالم

چکیده مقدمه: به نظر بسیاری از محققان پیشگیری ثانویه در بیماران دچار کمردرد به علت امکان‌پذیری نسبت به پیشگیری اولیه اهمیت بیشتری دارد. در موضوع کمردرد به علت این که بیشترین هزینه‌ درمان صرف گروه کوچکی از بیماران می‌شود که کمردرد در آنان مزمن شده یا ناتوانشان کرده‌است، یافتن متغیرهای پیش‌بینی‌کننده ناتوانی می‌تواند بسیار ارزشمند باشد. هدف: مقایسه‌ بیماران دچار اولین تجربه کمردرد حاد با افراد سالم برای یافتن متغیرهای تفکیک‌کننده بیمار از سالم. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه شاهد ـ موردی، 32 بیمار با اولین تجربه کمردرد حاد با 51 فرد سالم، از نظر متغیرهای ضخامت عضلات راست شکمی، مایل خارجی، مایل داخلی و عرضی شکم(اندازه‌گیری شده با سونوگرافی)، ثبات‌کمری‌ـ لگنی(با استفاده از دستگاه باز خورد فشار) و همچنین تحمل فلکسوری و اکستانسوری‌تنه، مقایسه شدند. نتایج: در گروه سالم میانگین تحمل فلکسوری143ثانیه، تحمل اکستنسوری 58/240 ثانیه و نمره ثبات کمری-لگنی 30/7 و در گروه بیمار این میانگین ها به ترتیب 61/47، 71/62و 81/4 بدست آمد. این تفاوت در هر سه متغیر در این دو گروه معنی‌دار بود. میانگین ضخامت عضله عرضی شکم در گروه بیمار کمتر از گروه سالم و ضخامت عضله راست شکمی در گروه بیمار بیش از افراد سالم بوده است گرچه این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه‌گیری: تغییر تحملی، ثبات و ضخامت ماهیچه نه تنها در کمردرد مزمن بلکه پس از اولین تجربه کمردرد حاد نیز بوجود می‌آید.